"Elk van mijn boeken is op een bepaalde manier het begin van een ander boek dat nooit geschreven zal worden," schreef Edmond Jabès. Je begint iets te vertellen en raakt voordat je het weet in een ander verhaal terecht. Elk werk zal altijd slechts een benadering blijven van wat je bij aanvang voor ogen stond omdat het geen definitief antwoord kan geven op de vraag die schrijven en scheppen volgens Jabès begeleidt: wie ben ik en hoe verhoud ik me tot anderen? Met elke nieuwe ervaring, gebeurtenis of herinnering zal het antwoord weer veranderen, waardoor een werk 'ons nooit helemaal kan bevatten’. Altijd blijft er iets ontbreken, en daarom is het werk nooit klaar of voltooid.
Tegelijkertijd geeft elk werk blijk van de belofte van een nieuw begin. Een verhaal vertellen is uiting geven aan het 'verlangen naar een nieuwe aanvang', een nieuw perspectief, een nieuw geluid, dat door de vorm echter noodzakelijkerwijs begrensd is. Ook daarom zullen we elke keer opnieuw onze armen moeten uittrekken naar het onbereikbare, zoals Marc Rothko schreef.